Soluk soluğa nefesler, dar ve uzun bir kolidorun sonunda birbirine karışıyordu. Telaşlı ve bitkin yüzler, terlemiş vücutlar, mırıldanmalardan uğultular yükseliyordu. Saat akşamın bilmem kaçı.
Gördüğüm insanlar kadar görünen yaşanılanlar var.
Yere çökmüşler, duvara yaslı umutsuzlar, birbirine sarılı ağlayanlar, bir de en köşede elinde tuttuğu yanmayan tek dalı içer gibi yapan o kişi.
Anladığım haller kadar anlamadığım duygular var.
Koca bir acının içinde tek renk parlayan biri. Rengi siyah fakat gökkuşağı kadar göz kamaştırıyor. Annemin gidişine, babamın yanındayım sözü kadar yetersiz. Bir o kadar da annemin sessiz vedasına uyan tek melodi gibi.
Yaşattığım üzüntüler kadar yaşadığım hatıralar var.
Gereksiz gibi gelen adetler kadar gerekli duyulan dualar var.
Burası bir hastane değil.
Böyle düşünmeyin.
Gördüğüm insanlar kadar görünen yaşanılanlar var.
Yere çökmüşler, duvara yaslı umutsuzlar, birbirine sarılı ağlayanlar, bir de en köşede elinde tuttuğu yanmayan tek dalı içer gibi yapan o kişi.
Anladığım haller kadar anlamadığım duygular var.
Koca bir acının içinde tek renk parlayan biri. Rengi siyah fakat gökkuşağı kadar göz kamaştırıyor. Annemin gidişine, babamın yanındayım sözü kadar yetersiz. Bir o kadar da annemin sessiz vedasına uyan tek melodi gibi.
Yaşattığım üzüntüler kadar yaşadığım hatıralar var.
Gereksiz gibi gelen adetler kadar gerekli duyulan dualar var.
Burası bir hastane değil.
Böyle düşünmeyin.
Yorumlar
Yorum Gönder