Ben bir hata yaptım.
Belli ki en kötü hatam değil.
Geçer elbet, daha yaşayacak çok acın var dedikleri yerdeyim. En kötü sabahım değil eminim. Daha önce de yenildim. Daha önce de kaybettim. Daha önce de kayboldum. Bu sefer tek bir fark var.
İçimde bir ben vardı, ses veren. Uyandım ve o beni de sesi de kaybettim.
Sadece sevdiğim adamı değil, tüm benliğimi de beni devirdiği anda bıraktım.
İlkim diyeceğim, arkamı yaslanıp huzur dolduğum aynı zamanda kendimi karşısında titrerken korkarak bulduğum ve her anımda arzuladığım ilk insan..
Bir mart sabahı beni bırakmıştı, bir temmuz akşamı yeniden buldum. Bir Akdeniz sevdasıydı bu, şarkısından biliyorum.
Söyleyeceğim çok şey vardı hakkında mesela bana kıyamaz diye düşünürdüm hep.. İlk arkasını dönüp gittiğinde beni aptal yerine konmuşluk hissiyle baş başa bırakmıştı. Güvenemezdim tekrardan ama seviyordum. Bu nasıl mümkün olabiliyordu..
Kıskançlığın aptal dürtüsüne yenildim, sevmek bu kadar korkunç olmamalıydı, ben ona benzememeliydim.. Ben onun kadar kötü olamazdım dedim, daha beteri haline gelmişim.
Şimdi ne bir adım ötesinde ne bir adım yanı başında, ne adı adımın yanında ne sesi artık kulaklarımda.
Ben kazandım. Ben yenildim.
İlk kez kaybetmiyorum, Akdeniz sevdası sonuçta.
Dalga ile giderse dalgayla geri döner.
Belki rüyalarımda belki başka bir dünyada.
Ben affetmiştim, şimdi sen olsan affeder misin?
Belli ki en kötü hatam değil.
Geçer elbet, daha yaşayacak çok acın var dedikleri yerdeyim. En kötü sabahım değil eminim. Daha önce de yenildim. Daha önce de kaybettim. Daha önce de kayboldum. Bu sefer tek bir fark var.
İçimde bir ben vardı, ses veren. Uyandım ve o beni de sesi de kaybettim.
Sadece sevdiğim adamı değil, tüm benliğimi de beni devirdiği anda bıraktım.
İlkim diyeceğim, arkamı yaslanıp huzur dolduğum aynı zamanda kendimi karşısında titrerken korkarak bulduğum ve her anımda arzuladığım ilk insan..
Bir mart sabahı beni bırakmıştı, bir temmuz akşamı yeniden buldum. Bir Akdeniz sevdasıydı bu, şarkısından biliyorum.
Söyleyeceğim çok şey vardı hakkında mesela bana kıyamaz diye düşünürdüm hep.. İlk arkasını dönüp gittiğinde beni aptal yerine konmuşluk hissiyle baş başa bırakmıştı. Güvenemezdim tekrardan ama seviyordum. Bu nasıl mümkün olabiliyordu..
Kıskançlığın aptal dürtüsüne yenildim, sevmek bu kadar korkunç olmamalıydı, ben ona benzememeliydim.. Ben onun kadar kötü olamazdım dedim, daha beteri haline gelmişim.
Şimdi ne bir adım ötesinde ne bir adım yanı başında, ne adı adımın yanında ne sesi artık kulaklarımda.
Ben kazandım. Ben yenildim.
İlk kez kaybetmiyorum, Akdeniz sevdası sonuçta.
Dalga ile giderse dalgayla geri döner.
Belki rüyalarımda belki başka bir dünyada.
Ben affetmiştim, şimdi sen olsan affeder misin?
Yorumlar
Yorum Gönder