terbiyesizleşiyorum.

Aşırı sakin, delirmek üzereyim.

Küfür etmek serbest mi?
Ben bu acının ızdırabını sikeyim. Ben bu yaman çelişkinin,ben bu yanılgının, ben bu yanlışın milimine kadar sokayım.

Neyin korkusu bu diyorum her defasında kendime. Herkesi, her şeyi geride öylece sessizce bırakıp arkamı dönüp giden ben, neden sana bunu yapamıyorum.
Kazık atan dostlukları,saf değiştiren arkadaşlıkları,banka kartının boş kalmışlığını es geçiyorum da sende neden duraksıyorum!
Mutluluğun içinde yüzün gülerken sen,
ben sıcak bir kalorifer peteğine başım yaslı göz yaşı akıtıyorum.
Ben sana vurgunum, yapma etme diyemiyorum. N'olur beni kendine çekme, etme eyleme diyemiyorum.

Ben sana arkamı dönüp uyuyamıyorum.
Ben sana kısa cevaplar atmaya kıyamıyorum.
Ben seni içimde öldürmeye hazır olamıyorum.

Ya nefes alıyorum da hep eksik kalıyorum,
Yahu görmüyor musun, sensiz yapamıyorum, diyemiyorum!

Ne bunun adı bilmiyorum sadece yaşıyorum. İçimde delikanlı bir şekilde, sert, şuursuzca, kaba bir biçimde. Dilim bozuluyor, terbiyesizleşiyorum.

Eğer ben sana yarın gelirsem biliyorum tüm yalanlarımın içinde en sonuncusuyla yüzleşeceğim. Bu bana son aldanışın olacak. Benim de son yüzleşmem.

O yatağa
bir damla göz yaşı
akınca

eğer gelebilirsem.

Yalpalıyorum, yapamayacağımızı bile bile.

Ne hissediyorsam sana, adını koymuyorum.
Sevgi değil.
Aşk değil.

Paylaşılmış iki yaralı beden diyorum,
Susuyorum.